У чым яго крыўда?
(Апавяданне складаецца з некалькіх пісьмаў. — Т. Г.)
Кароткі змест:
У пісьме да сябра студэнт Костусь Зарэмба расказвае, як ён быў на каляды ў роднай вёсцы і пазнаёміўся з Ганнач-кай. 3 таго часу перайначыўся, папрыгажэў свет. Пісьмо Костуся дадзяўчыньшапоўнена радасцю ад таго, што суст-рэўся з ёю, і скрухай, што яна ад яго далёка. Зарэмба атрымлівае лісты з дому ад бацькі (той услед за хатнімі і вяс-ковымі навінамі выказвае крыўду, што «сын дзеўкам піша дарагія заказныя пісьмы» і што смяюццаўвёсцы з «мужыц-кай» мовы Костуся) і ад брата. Паўлючок паведамляе, што Костусева пісьмо да Ганулькі чытаюць на вячорках хлопцы і смяюцца. Дасылаюць Зарэмбу лісты хлопцы-аднавяс-коўцы, абяцаючы яго адлупцаваць, калі прыедзе на вялікд-зень, каб «не бегаў за дзеравенскімі», і Ганначка. Прачы-таўшы ліст ад каханай, хлопец і засаромеўся, і схапіўся ад жалю і крыўды загалаву: «...Пісьмо аДАнныЛявонавай Ва-люжыніц няцэннаму другу, у першых строках маего пісьма, што звяшчаю вас, яклюблю, паважаемы Канстанцін Міхай-лавіч, і што жыва і здарова і аб тым і вам зычу... так што з мяне смяюцца, куды ж мне, как мы няўчоная мужычка і болі нічаво...»
